Doradca strategiczny w zakresie procesów planowania przestrzennego i wdrażania polityki w zakresie energii odnawialnej. Pracował w think-tanku holenderskiego Ministerstwa Infrastruktury, Ministerstwa Mieszkalnictwa, Kolei Holenderskich – W imieniu Ministerstwa Gospodarki. Ponad 20 lat doświadczenia w rozwoju energii odnawialnej. Doradza w zakresie polityki planowania projektów kooperacyjnych.

Poseł do Parlamentu Europejskiego od wyborów europejskich w 1999 – 2018. W parlamencie po raz pierwszy zasiadał w Komisji Kontroli Budżetowej, a w 2002 r. został członkiem Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii. W tym charakterze był sprawozdawcą projektu dyrektywy UE w sprawie odnawialnych źródeł energii 2009/28/WE z 2008 r. oraz dyrektywy UE w sprawie efektywności energetycznej z 2012 r. W latach 2007-2008 był członkiem Komisji tymczasowej do spraw zmian klimatycznych. Reprezentował także Parlament Europejski na konferencji klimatycznej ONZ w Poznaniu w 2008 r. oraz na konferencji klimatycznej ONZ w Marrakeszu w 2016 r. W grudniu 2018 r. w nowym gabinecie Xaviera Bettela został ministrem ds. rozwoju przestrzennego i ministrem ds. energii.

Wykładowca w Instytucie Krajów Rozwijających się, Instytucie Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego i Szkole Głównej Handlowej. Autor licznych inicjatyw na rzecz sprawiedliwego systemu społeczno-gospodarczego oraz publikacji z zakresu historii polskich spółdzielni i popularnych książek, podręczników i przewodników. W latach komunistycznych działał w opozycji demokratycznej. Odznaczony Orderem Polonia Restitut.

Międzynarodowy konsultant w dziedzinie energetyki. Uczestniczył w rozwoju pierwszych francuskich elektrowni jądrowych jako inżynier w Komisji Energii Atomowej (Wydział Fizyki Matematycznej w Saclay, w latach 1961-1973, oraz Wydział Programowy, w latach 1977-1979). Dyrektor programowy, dyrektor generalny Francuskiej Agencji Zarządzania Energią (AFME) w latach 1982-1987. W 1988 roku wraz z Florence Rosenstiehl stworzył biuro badawcze ICE (International Conseil Energie) poświęcone badaniom i działalności doradczej w zakresie polityki energetycznej i zarządzania energią. W latach 1998-1999 doradca techniczny Ministra Planowania Przestrzennego i Środowiska ds. energetyki i bezpieczeństwa jądrowego.

Lider w sektorze przedsiębiorstw spółdzielczych i społecznych. Sekretarz generalny spółdzielni UK, krajowego stowarzyszenia przedsiębiorców na rzecz spółdzielni i przedsiębiorstw wzajemnych. Wiceprezes Co-operatives Europe i przewodniczący Komitetu ds. Komunikacji Międzynarodowego Stowarzyszenia Spółdzielni. Były dyrektor generalny Fundacji Nowej Ekonomii. Były dyrektor naczelny Brytyjskiej Narodowej Rady Konsumentów (NCC) (2003 – 2009). Otrzymał doktorat honoris causa London Metropolitan University za pracę na rynkach etycznych. Współzałożyciel znaku Fairtrade Mark, który obecnie łączy 9,9 miliona konsumentów w Wielkiej Brytanii z 5 milionami ludzi, którzy korzystają z niego w 58 krajach rozwijających się. Nazwany młodym światowym liderem przez Światowe Forum Ekonomiczne, 2005.

Wspólnie z Hermannem Scheerem napisał projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii (EEG), który został przyjęty w 2000 roku w obliczu silnej politycznej opozycji. Ustawa ta, uchwalona 25 lutego 2000 r., gwarantuje pokrycie kosztów taryf gwarantowanych dla energii elektrycznej z biomasy, energii wiatru i energii słonecznej. Pełnił funkcję rzecznika prasowego ds. energii w grupie parlamentarnej Sojuszu 90/Zieloni, członka Komitetu Ochrony Środowiska, zastępcy członka Komitetu Ekonomii i Technologii oraz zastępcy członka Komitetu Obrony. Za swój dom otrzymał kilka nagród, w tym międzynarodową nagrodę „Solar-Oskar”, Energy Globe Award 2000.

Ekspert ds. polityki rolnej w Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym Unii Europejskiej (EKES), do którego został powołany w 1998 r. Po studiach z zakresu planowania krajobrazu i ekologii pracował w latach 1983-1991 jako federalny zastępca dyrektora wykonawczego BUND (Friends of the Earth Germany) w Bonn. W 1992 r. przeszedł dalej, obejmując stanowisko dyrektora Departamentu Polityki Ochrony Przyrody w EuroNatur.

Wiceprzewodniczący grupy doradczej UE ds. energii „Horyzont 2020” (AGE) oraz członek grupy ekspertów Komisji Europejskiej ds. celów w zakresie międzysystemowych połączeń elektroenergetycznych w UE. Zastępca szefa Centrum Badawczego 4DH, a także dyrektor programowy magistra zrównoważonego rozwoju miast. Badania koncentrują się na technologicznym i społeczno-gospodarczym przejściu na energię odnawialną, integracji na dużą skalę zmieniających się zasobów oraz projektowaniu 100% systemów energii odnawialnej. Jeden z czołowych badaczy stojących za koncepcjami inteligentnych systemów energetycznych i paliw elektrycznych został wymieniony w rankingu Thomson Reuters, wśród 1% najczęściej cytowanych badaczy na świecie.

Specjalizuje się w dziedzinie budowy elektrowni, optymalizacji efektywności energetycznej budynków w oparciu o systemy pasywne i systemy energii odnawialnej. Realizacja badań opłacalności i efektów ekologicznych w zakresie instalacji parków wiatrowych, systemów pompowych i projektów odnawialnych źródeł energii. Właściciel i założyciel „Aeolian Land S.A.”. Członek Izby Technicznej Grecji. Autor wielu artykułów w czasopismach naukowych.

Zajmuje się zmianami klimatu i lodowcami w Alpach Zachodnich, łagodzeniem skutków zmian klimatu i dostosowywaniem się do nich. Przewodniczący Włoskiego Towarzystwa Meteorologicznego. Zorganizował ponad 1700 konferencji, zarówno we Włoszech jak i za granicą, oraz wziął udział w ponad 1000 konferencji radiowych i telewizyjnych. W latach 2015-16 współpracował z włoskim kanałem telewizyjnym RAI 3, projektując i prowadząc dwie edycje udanego programu „Scala Mercalli”, który mówił o zmianach klimatycznych i inicjatywach na rzecz zrównoważonego rozwoju. Od września 2016 roku współpracuje z włoskim programem „RaiNews24”, w ramach którego uruchamiane są krótkie filmy informacyjne o środowisku (Pills Mercalli’s Pills). Członek International Weather Forum (Paryż). Współpracowała ze Światową Organizacją Meteorologiczną przy globalnej kampanii promocyjnej Centennial Observing Stations w 2016 roku.

Wiceprzewodniczący Komitetu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk. Pracował i prowadził badania w Kanadzie, Niemczech i USA. Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz wielu innych rad i komitetów naukowych. Autor wielu terminów encyklopedycznych i informacji z zakresu fizyki atmosferycznej. Współtwórca, autor i redaktor portalu http://naukaoklimacie.pl. Zainteresowania naukowe prof. Malinowskiego obejmuje fizykę chmur i deszczu, turbulencje atmosferyczne, modelowanie numeryczne procesów atmosferycznych, pomiary atmosferyczne z płaszczyzny, pomiary zdalne, przewidywalność procesów atmosferycznych. Pracował nad aspektami meteorologii stosowanej, w tym nad wpływem chłodni kominowych na atmosferę. Prowadził ponad 20 projektów naukowych dotyczących tych zagadnień. Członek komitetu sterującego Międzynarodowej Współpracy w dziedzinie Badań nad Turbulencjami (ICTR).

Członek Accademia dei Lincei. Emerytowany profesor Chemii na Uniwersytecie Bolońskim. Autor około 500 publikacji w międzynarodowych czasopismach. Za swoją działalność naukową otrzymał kilka wyróżnień, w tym tytuły „Honoris Causa” na uniwersytetach we Fryburgu (CH) i Szanghaju (Chiny) oraz nagrody od włoskich, brytyjskich, niemieckich i francuskich towarzystw chemicznych, a także nagrodę Italgas Prize for Research and Innovation. W 2013 r. otrzymał nagrodę Nature Award for Mentoring in Science. Od kilku lat jest jednym ze 100 najczęściej cytowanych chemików na świecie.